بررسی نقش فرهنگی شهرداری در جلب مشارکت مردمی (مطالعه موردی منطقه 14شهرداری تهران)

رویکرد مشارکتی برای مقابله با مسائل و معضلات شهری و شکل گیری اندیشه مشارکت در ابعاد زندگی، امروزه یگانه راهبردی است که بیش از پیش مورد توجه بوده و به کار گرفته می شود. تحقق مشارکت، مستلزم فراهم آوردن برخی پیش نیاز هاست که عمده ترین آنها عبارتند از: آموزش فرهنگ شهرنشینی و اطلاع رسانی، بهره گیری بهینه از امکانات، توانمندی ها و استعدادهای موجود در شهروندان، ارتقاء نقش تعاملی و حمایتی شهرداری تهران از گروه ها و پایگاه های مردم نهاد، ارائه آموزش های شهروندی فراگیر و اطلاع رسانی اثر بخش از طریق حوزه های تخصصی در راستای مأموریت های ذاتی شهرداری و ... در ایران چند سالی است که نهضت فعالیتهای فرهنگی در شهرداریها به خصوص در کلان شهرها ایجاد شده است. در این حرکت و جنبش فرهنگی که دولتها همراه با ساکنین محلات در آن مشارکت می کنند اصولاً از طریق ایفای نقشهای مختلف نظیر: آموزشی – تربیتی، تبلیغی- ترویجی، تفریحی – سرگرمی، حفظ و ارتقاء ارزشهای دینی و اجتماعی و مانند آن که شهرداریها می کوشند تا از عوارض و آسیبهای سوء تعامل اجتماعی بکاهند و در عوض مشارکتهای اجتماعی را تقویت کنند. هدف اصلی این تحقیق بررسی و شناخت نقش های مختلف فرهنگی شهرداری و تاثیر آن بر جلب مشارکت های مردمی در منطقه 14 شهرداری تهران بوده و در این تحقیق از روش تحقیق کیفی و توصیفی با استفاده از تکنیکهای مشاهده، مشاهده همراه با مشارکت، مصاحبه، مقایسه و تحلیل محتوای اسناد و مدارک تاریخی و بخصوص تکنیکها و روشهای مطالعه میدانی ژرفانگر بهره گیری شده است. یافته ها حاکی از آن است که به علت تفاوت قومیتی و فرهنگی در نواحی مختلف منطقه 14 شهرداری تهران، به وضوح تفاوت در ساخت و عملکرد گروههای اجتماعی و مردم نهاد در برابر فعالیتها و اقدامات فرهنگی شهرداری و بویژه چگونگی تعامل با یکدیگر در درون محلات و همچنین مشارکت در برنامه ها و فعالیتهای خدمات رسانی و همکاری با شهرداری ملاحظه می شود، در عین حال که هرقدر فعالیتهای فرهنگی شهرداری متمایل به ارائه محصولات و کالاهای فرهنگی و یا کمکهای مادی بیشتری بوده است مشارکت کنندگان اغلب متمایل به دریافت این کمکهای مادی و حتی رویگردانی بیشتری از شهرداری بوده اند. در مجموع یافته های این تحقیق نشان می دهد که فعالیتهای فرهنگی شهرداری باید متناسب با سطح آگاهی، نوع شغل، وضعیت خانوادگی و تاهل، فرهنگ و ارزشهای قومی و محلی، موقعیت اجتماعی افراد، سطح نیاز و چگونگی بهره مندی مخاطبین از این اقدامات باشد در غیر اینصورت نه تنها موجب جلب مشارکت بیشتر آنان نمی شود بلکه آنان را نسبت به شهرداری بدبین و رویگردان می کند